کد مطلب:94621 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
[صفحه 525] ثنا و سپاس، پاك آفریدگاری را سزاست كه برتر از مانند بودن به آفریدگانش میباشد. كردگاری كه اوصاف توصیف ناپذیرش، بر گفتار هر توصیفگری، مهر سكوت و عجز می نهد. خداوندی كه خویشتن را، در شگفتیهای آفرینش خود، برای بینایان و آگبهان عیان و آشكار نموده و چنان بزرگ است كه از اندیشه بزرگترین اندیشمندان نهان است. پروردگاری كه بدون آموختن دانشی از دانشوری و بی نیاز از فزودن علمی و بهروری از معلوماتی، به همه چیز دانا و بیناست. جهان آفرینی كه در كمال بی نیازی، بی اندیشیدن و فكر كردن، جملگی آفرینش را بیافرید. خالقی كه تاریكی و ظلمتی، او را فرو نمی پوشد، و از فروغ و روشنائی ها كسب نور و درخشش نمی نماید. نه او را شبی رسد و نه روز بر او بگذرد آفرینش را با دیده ای نبیند، و دانائی اش بدلیل دانش دیگران نیست [صفحه 525] چنین آفریدگاری، محمد، رسول فرزانه (كه درود بی پایان خدا به روان پاكش باد) را با فروغ نبوت و علم و معرفت، بسوی خلق فرستاد و او را به رسالت برگزید و مقامش را بر هر كس مقدم داشت. با وجود چنین پیامبری، رشته های گسسته و اجتماعات پراكنده، به هم پیوسته و بسته شدند خداوند خواست تا او، غالبان عاصی و سركشان یاغی را مغلوب و منكوب كند پس بوجود او هر مشكلی آسان و هر راه ناهمواری، هموار شد، تا اینكه سرانجام، بال سیاه ضلالت و گمراهی، از خاور و باختر، دامن كشید و فروغ هدایت، همه جا گسترده شد
صفحه 525، 525.